Tribute to Par

Isnabero, Pasaway, pero Ginagalang ng lahat. Iyan si Par.

Kilala ko na si Par sa loob ng 35 years. Ang kuwento e matalino talaga siya bata pa lang. Di masyadong nag-aaral, pero laging scholar at honor student. Masipag, at working student nga. Puwede nyang ikuwento sa inyo ang mga 'negosyo' nya nung bata pa siya para lang magkaroon ng baon. Malamang magulat ang 3rd generation at baka nga di sila maniwala.

Kuyang ang tawag namin sa kanya nung maliit pa kami. Si Kuyang ata ang unang nagkasasakyan sa aming magpipinsan. So ang memories namin ni Che-Che ay may kinalaman sa paghahatid sa amin sa school, since taga-QC kami. Par would go out of his way para ihatid kami ni Che-Che. Alam naman naming di talaga on the way. At ang matindi ibaba pa nya kami sa gate ng school, para sosyal ang dating namin.

Ang kaso, di talaga siya nakikipag-usap sa amin! Mwa haha. So sa loob ng 30-45 minutes na byahe e silent movie ang eksena sa kotse. Walang talkies at puro radyo, hehe. Minsan nga nagtatago na kami, pero siyempre si Ditse ay pupuntahan pa kami sa bahay para tawagin at bistuhin na nagtatago kami sa likod ng pinto. So dapat makilala mo si Par (ang pangit ng Kuyang, parang datans), otherwise iisipin mong isnabish talaga siya. Kaya nung nagkatrabaho na kami, e nag-uusap na kami sa kotse ni Par haha. Kelangan mo lang siyang kausapin at sasagot naman pala siya.

Naaalala ko rin nung nagkasakit siya ng malubha at tumigil nga ng trabaho. Syempre ang daming tsismis nuon, lalo na nung isang beses na nagtinda siya ng isda. Tawa ako ng tawa sa tsismis, dahil ako rin naisip kong magnegosyo ng isda, dahil taga-Malabon tayo malapit sa dagat. Medyo maugong ang tsismis nun, e ako walang kahilig-hilig sa tsismis =). So kinausap ko si Par at tinanong ng diretso "Par, totoo bang naghihirap ka na?". Ano ba ang iniisip ko noon? 1) di ako naniniwala sa bali-balita so mabuti malaman ang totoo 2) actually di ko sure kung magagalit ba siya sa tanong ko, dahil sobrang personal at ano nga ba paki ko.

Anong sagot ni Par? weeeeeeeh! ayoko ngang sabihin, sana tinanong nyo siya nun! haha.

Si Par very honest at transparent. Obviously, na-appreciate ko na hindi nya ako binara sa tanong ko. Sinagot niya ng may paggalang (maski bata ako) at nalaman kong alam nyang concern ako sa kanila. So after noon, lalo ko na siya naging role model. Nung maliit pa naman ako, sinasabi namin na gusto naming maging katulad ni Par - matalino, ginagalang ng lahat, maraming kaibigan, de-kotse at mayaman. Tinatanong namin lagi kila Mommy na "Pag-nagkatrabaho po ba kami, makakabigay din kami ng gifts SA LAHAT katulad ni Par"?.

Siyempre ang sagot ay HINDI, not necessarily. Kelangan daw magaling sa school at magaling sa trabaho. At syempre, mahirap maging natural na generous - iyan di natutunan sa school o sa trabaho.

Idol ko talaga si Par sa maraming bagay. Una, pag nagsasalita siya lahat nakikinig. At pag may mahirap na issue, siya ang humaharap hindi siya umiiwas. Idol ko rin siya sa pagiging generous. Kasi alam ko rin na generous ang isang tao kapag masipag siya. Ano ang resources of generosity mo kung di magsisipag? Sana maging idol din si Par ng 3rd generation - intindihin na mahirap ang buhay at mahirap kumita kaya kailangang magsipag. Di dapat mahiya na magtinda dahil walang nakakahiya dito. Si Par ma-prinsipyo at laging totoo. May mood swings din minsan at di nga namamansin (yes, naisingit ko ito ha ha ha). Pero OK nga sa akin yun, at least consistent at di pabago-bago ng isip.

Ano ba talaga gusto kong mapala dito:
1) Na ma-realize ng kabataan na naging successful si Par dahil sa talino, sipag at tiyaga. At hindi madali ang buhay bago mag-succeed. Wala namang mayaman sa atin dati ano.
2) Na iba-iba ang personality ng taga-PB. May ugaling gusto natin at meron hindi. Pero dapat makilala muna ang bawat isa bago maghusaga. Tingin mo, gusto rin nila ugali mo? Hahaha.
3) Na malapit na ang Pasko. At maisip niya na papilahin ako!

Happy Birthday Par!